سیده بتول زواریی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک ونوجوان دانشگاه شهید بهشتی
وحید نجاتی - دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر اثر بخشی برنامه ارتقاء رشد شناختی (آرش) بر بهبود نقص توجه و گوش به زنگی کودکان سنین پیش دبستانی بود. از بین جامعه آماری پژوهش حاضر که شامل کلیه کودکان سنین پیش دبستانی بین سنین پنج تا شش سال بود، تعداد 33 نفر آزمودنی ( 18 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل ) به روش نمونه گیری تصادفی برای مطالعه انتخاب شدند. پژوهش در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه انجام شد. برای سنجش نقص توجه و گوش به زنگی، از پرسشنامه اندازهگیری رفتاری کارکردهای اجرایی کودکان پیش از دبستا ن و آزمون عملکردی کاکا توأما" استفاده شد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش آن کمیً بود. برای تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد اجرای برنامه ارتقاء رشد شناختی (آرش) بر بهبود نقص توجه و گوش به زنگی کودکان پیش دبستانی اثر معناداری وجود دارد ( 05 / 0 > p ) . بر اساس یافته های بدست آمده در این پژوهش، پیشنهاد می شود با توجه به اهمیت و نقش مؤلفه های شناختی به طور عام و مؤلفه توجه به طور اخص در زندگی و آینده تحصیلی کودکان، متخصصین و مشاوران کودک در مراکز نگهداری مانند مهد کودک ها با به کارگیری آندسته از برنامه های توانبخشی شناختی که اثربخشی آنها به تایید رسیده و قرار دادن آنها در اولویت و فهرست برنامه های کاری با کودک، به این موضوع مهم اهتمام ویژه و آینده نگر داشته باشند.

رشد شناختی، توانبخشی شناختی، توجه، پیش دبستانی