بررسی رابطه سبک های دلبستگی و جهت گیری مذهبی با احساس تنهایی دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبکهای دلبستگی و جهت گیری مذهبی با احساس تنهایی در دانشجویان، و پیش بینی احساس تنهایی بر اساس سبک های دلبستگی و جهت گیری مذهبی بود. به این منظور در یک تحقیق توصیفی از نوع همبستگی تعداد ۱۵۵ نفر از دانشجویان دانشگاه سراسری زنجان در سال تحصیلی 99-98 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید، پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت و پرسشنامه احساس تنهایی دهشیری بود. برای تحلیل دادهها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده و برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که میان احساس تنهایی با جهت گیری مذهبی بیرونی، سبک دلبستگی اضطرابی و اجتنابی رابطه مثبت معنادار و با جهت گیری مذهبی درونی و سبک دلبستگی ایمن رابطه منفی معنادار وجود دارد. جهت گیری دینی بیرونی با سبک دلبستگی ایمن رابطه منفی معنادار و با سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی رابطه مثبت معنادار دارد. همچنین جهت گیری مذهبی درونی با سبک دلبستگی ایمن رابطه مثبت معنادار و با سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی رابطه منفی معنادار دارد. نتایج حاصل از رگرسیون به روش همزمان نیز نشان داد متغیرهای پیشبین سبک های دلبستگی و جهت گیری دینی به طور همزمان توان تبیین ۸۶ درصد از واریانس احساس تنهایی را داشت. نتایج پژوهش حاضر نشانگر اهمیت سبک دلبستگی ایمن و جهت گیری مذهبی درونی در تجربه کمتر احساس تنهایی میباشد، بنابراین ارائه آموزش به والدین جهت شکل گیری سبک دلبستگی ایمن فرزندان و آموزش های دینی و اعتقادی به صورت درونی توصیه می گردد.