سیمین مصطفائیان - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهر قدس؛ ایران

هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه رابطه بین سبک های زندگی و انگیزش تحصیلی در دانشجویان دختر و پسر انجام شده است. روش: روش این تحقیق توصیفی از نوع هم بستگی بود و جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه آزاد شهر قدس در سال تحصیلی 96-97 تشکیل دادند. به منظور گردآوری نمونه: مرحله اول، نمونه گیری به صورت طبقه ای (نیمی دختر و نیمی پسر) در مرحله دوم نمونه گیری از پنج دانشکده این دانشگاه به روش خوشه ای از هر دانشکده پنج کلاس انتخاب گردید.و در مرحله اخر به صورت تصادفی آزمودنی ها از کلاس های مورد نظر انتخاب شدند. نمونه آماری این پژوهش با استفاده مدل گرین ( 1991 ) تعداد 120 نفر از هر جنس دختر و پسر در نظر گرفته شد. برای پاسخ دادن به سوالات پژوهش حاضر از روش تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته های نتایج پژوهش نشان داد ضریب رگرسیون بین سبک های زندگی هدفمند، مذهبی و لذت گرا با انگیزش تحصیلی در دانشجویان دختر و پسر در سطح 0/5 معنادار نیست (Z>1/96). در مقابل ضریب رگرسیون بین سبک زندگی قضا و قدری با انگیزش تحصیلی در دو جنس به لحاظ آماری در سطح 0/01 معنادار بود (Z>2/58). همچنین نتایج پژوهش نشان داد که سبک زندگی هدفمند و مذهبی به صورت مثبت و معنی داری انگیزش تحصیلی را در پسران پیش بینی می کند. سبک زندگی لذتگرا و قضاوقدری در پسران معنادار نیست و انگیزش تحصیلی پسران را پیش بینی نمی کند. نتایج پژوهش نشان میدهد سبک زندگی هدفمند و مذهبی به صورت مثبت و معنی داری انگیزش تحصیلی را در دختران پیش بینی می کند. سبک زندگی لذتگرا در دختران معنادار نیست و انگیزش تحصیلی پسران را پیش بینی نمی کند و سبک زندگی قضاوقدری به صورت منفی و معنادار انگیزش تحصیلی دختران را پیش بینی می کند. نتیجه گیری: ضریب رگرسیون بین سبک زندگی قضا و قدری و انگیزش تحصیلی در دانشجویان دختر و پسر به لحاظ آماری متفاوت است و سبک زندگی قضا و قدری در دختران بیشتر از پسران انگیزش تحصیلی را تحت تاثیر قرار می دهد.

سبک های زندگی ، انگیزش تحصیلی، دانشجو ، دختر ، پسر