محمد قربان پور - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی (رشته آموزش ابتدایی)، دانشگاه فرهنگیان استان مازندران، ساری
محدثه امینی نیا - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی (رشته آموزش ابتدایی)، دانشگاه فرهنگیان استان مازندران، آمل
معصومه عسگریان - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی (رشته آموزش ابتدایی)، دانشگاه فرهنگیان استان مازندران، آمل
حسین جعفری آزارکی - دانشجوی کارشناسی علوم اجتماعی، دانشگاه فرهنگیان استان مازندران، نوشهر

امروزه، تقریباً تمام کسانی که به دنبال توسعه و اصلاحات هستند در همه جای دنیا از آموزش و پرورش شروع می کنندد و تجربه نشان داده است که چگونگی وضعیت آموزش و پرورش در کشورهای مختلف، داستان رشد و انحطاط هر کشور، در طول حیات تاریخی آنهاست. رهبر انقلاب در اهمیت و ضرورت علمآموزی فرمود : « یک کشور اگر می خواهد به معنای واقعی بازسازی کند، باید بیشترین تکیه و بیشتری نگاه و توجهش، به انسا و نیروی انسانی باشد». هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش آموزو پرورش در کشور است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و اتکا به مطالعات اسنادی صورت گرفته و برای انجام آن از جست و جوی هدفمند منابع مکتوب کتابخانه ای، مراجعه به مقالات و کتب علمی معتبر در زمینه آموزش و پرورش و سایت های معتبر علمی استفاده شده است. در پژوهش حاضر ابتدا به تعریف آموزش و پرورش و نقش این نهاد اجتماعی در کشور پرداخته شده، و سپس خوانندگان را با چند نقش کارساز آموزش و پرورش در کشور آشنا می سازیم. نتایج این پژوهش نشان می دهد که این نهاد فرهنگی تربیتی نوعی سرمایه گذاری است و برای تسریع آهنگ رشد کشورهای در حال توسعه راهی جز سرمایه گذاری های انبوه در منابع انسانی وجود ندارد. مطابق یافته های این پژوهش نهاد آموزش و پرورش و یکی از ارکان آن، معلمان، در راه رسیدن کشور به توسعه (امنیت اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی) نقش مهمی دارد؛ و آن نیز بستگی به پرورش مغزهای آموزش یافته دارد که می تواند تحقیق کنند، نوآوری داشته باشند و خود و جامعه را با محیط مناسب سازگار نمایند.

نقش آموزش و پرورش، توسعه پایدار، سازندگی، آموزش کارآمد، شخصیت پروری