تاثیر روش تدریس مشاركتی بر رشد روانی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی

هدف پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير روش تدریس مشاركتي بر رشد رواني و مهارت های اجتماعي دانش آموزان دوره دوم ابتدایي شهرستان بابل صورت گرفته است. در این پژوهش از روش نيمه تجربي یا شبه تجربي استفاده شده است. جامعه آماری دانش آموزان دوره دوم ابتدایي بابل بوده و با توجه به جدول نمونه گيری مورگان كرجسي حجم نمونه 52 نفر ( 26 نفر گروه آزمایش و 26 نفر گروه كنترل) به عنوان نمونه انتخاب گردید. ابزار تحقيق دو پرسشنامه رشد مهارت های اجتماعي دانش آموزان ( مولفه های تحمل پذیری، سازگاری اجتماعي ) و پرسشنامه رشد رواني ( مولفه های عزت نفس، ارتباط ) بوده كه با روش محاسبه ضریب پایایي الفای كرونباخ ميزان پایایي پرسشنامه رشد مهارت های اجتماعي برابر با 0/756 و پرسشنامه رشد رواني برابر با 0/658 به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد كه روش تدریس مشاركتي در گروه آزمایش بر مولفه های هم رشد رواني و هم مولفه های مهارت اجتماعي اثر دارد به عبارتي دانش آموزاني كه با روش تدریس مشاركتي مورد تدریس قرار گرفته اند بيشتر از دانش آموزاني كه به روش سنتي تدریس شده اند از رشد رواني و مهارت اجتماعي برخوردارند.