نجیبه فدوی کنگ سفلی - دانشجوی رشته ی روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیک
مریم توکلی - دانشجوی رشته ی روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیک

امروزه بسیاری از محققان، اختلال طیف اوتیسم را برای توصیف اختلالات رشدی فراگیر به کار می برند. در این مدل، تفاوت های سه اختلال رشدی فراگیر رایج پیشین، شامل اختلال اوتیسم، اختلال آسپرگر و اختلالات رشدی فراگیر از جهات دیگر نامشخص، به سطوح متفاوت اختلال و نه نوع اختلال اشاره می کند. براساس اهمیت و پیش آگاهی ضعیف و عدم آگاهی لازم در میان افراد جامعه ایرانی، هدف این مقاله تحلیل و بررسی اوتیسم و راهکارهای درمانی آن می باشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است از آنجایی که تنوع پذیری قابل توجهی در زمینه بروز علایم اوتیسم از شخصی به شخص دیگر متفاوت می باشد، حضور کژکاری در ارتباط و رفتارهای اجتماعی و درک روابط و همچنین وجود رفتارهای قالبی ضروری این مشکلات نشانه های رایجی هستند که زودهنگام آغاز می شوند. هنوز هیچ علت واحدی برای اختلال اوتیسم شناخته نشده است. اگرچه اختلال طیف اوتیسم ممکن است در اثر کنش و واکنش عوامل عصبی زیستی و محیطی با استعداد ژنتیکی ایجاد می شود.

اوتیسم، تشخیص، درمان، اختلالات رشدی، آسپرگر