مرجان سیفی زاده - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده

هدف مقاله حاضر نگاهی بر رویکردهای مختلف تشویق کودکان و نهادینه کردن رفتار در آنان می باشد. روش تحقیق تحلیلی می باشد. محققان با عنایت به سیر تاریخی نظرات متفکران تعلیم و تربین معتقدند که تشویق کردن پیامدی است که احتمال وقوع رفتار را افزایش دهد که اگر به موقع و متناسب با رفتار کودک ارائه گردد می تواند محرکی برای ایجاد انگیزه و افزایش یادگیری در کودک شود. در پژوهش حاضر ابتدا به ذکر معنی لغوی و اصطلاحی تشویق و سپس به جایگاه تشویق و تنبیه از نظر جان دیویی پرداخته شده است. در ادامه به نقش تقویت مثبت و انواع آن که می تواند خزانۀ رفتاری کودکان را نیرومندتر و بهترین و مؤثرترین روش افزایش رفتار است بحث شده است. سپس به مزایای این روش مهم و افراط و تفریط هایی که سبب بی ارزش شدن آن می گردد. که این امر می تواند اثرات زیان بار و غیرقابل جبرانی ایجاد کند، اما در عوض اگر این روش به درتسی و آگاهانه انجام پذیرد انگیزه و یادگیری را بهبود می بخشد. در پایان پیشنهادات و راهکارهایی برای افزایش رفتارهای پسندیدۀ کودکان و دستاوردها و نتیجۀ آن روش تربیتی که تأثیر بسزایی بر رفتارهای مطلوب کودکان در جهت بهره مندی و استفادۀ معلمان و صاحبان تعلیم و تربیت دارد، مورد اشاره واقع شده است.

تشویق و تنبیه، تقویت مثبت، انگیزه، یادگیری