محمدرضا نیلی احمدآبادی - عضو هیدت علمی دانشگاه علمی طباطبایی
ریحانه ریوندی - دانشجوی دکتری تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی

اختلال طیف اوتیسم یک بیماری رشد عصبی است که با مشکلاتی در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی همراه با محدودیت در علایق و وجود رفتارهای تکراری مشخص می شود. استفاده از فناوری واقعیت افزوده برای افراد دارای اختلال اوتیسم در سال های اخیر افزایش یافته است. با این حال، اطلاعات کمی در مورد تأثیر فناوری واقعیت افزوده بر علائم پردازش ذهنی و جنبه های اجتماعی، شناختی و رفتاری شناخته شده است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر واقعیت افزوده از طریق پردازش ذهنی در حوزه های اجتماعی، شناختی و رفتاری کودکان مبتلا به اویستم است این مطالعه با روش مرور نظام مند مبتنی بر شواهد موجود در پایگاه داده در مورد مداخله اثربخشی واقعیت افزوده در در اوتیسم را انجام داده است ابتدا در جتسجوی اولیه 381 مورد شناسایی شد. پس از حذف مقالات غیر پژوهشی، تکراری، بررسی چکیده و متن کامل، در نهایت 20 مقاله برای تجزیه و تحلیل انتخاب شدند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که واقعیت افزوده از طریق پردازش ذهنی در حوزه های اجتماعی، شناختی و رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم است. مطالعه بررسی نشده نتایج امیدارکننده ای در مورد اثربخشی درمان مبتنی بر واقعیت افزوده برای ارتقاء و حمایت از کودکان مبتلا به اویستم ارائه می دهد.

اوتیسم، واقعیت افزوده، فرزندان، نوجوانان، فناوری