برای دانش آموزان امروزی درک بهتر ریاضیات به عنوان یک ضرورت تلقی می شود. صاحب نظران آموزش ریاضی معتقدند در تدریس ریاضیات اینکه چگونه یاد می دهند مهم تر از آن است که چه چیزی را یاد می دهند. در رویکرد شناختی که رویکرد مورد توجه مدارس امروزی است، در زمینه آموزش ریاضیات استفاده از مهارت های فرآیندی ضمن آموزش یک اصل می باشد و به ارزیابی کیفی در کنار آزمون ها تاکید شده است. بنابراین باید نگرش افراد را در موارد مختلف بررسی کرد و در صورت نیاز برای بهبود وضعیت و تغییر نگرش های نامناسب، کارکردهای موضوع را برای آن ها مشخص ساخت. هدف این پژوهش بررسی درک و نگرش دانش آموزان نسبت به ارزیابی مبتنی بر ارتباطات و اتصالات بود. این پژوهش از نوع ترکیبی بوده (کمی ـ کیفی)که در این مقاله، قسمت کیفی آن مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر پایه نهم یکی ازمناطق شهر تهران در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل می دهند و نمونه با توجه به هدف پژوهش از نوع در دسترس و از یک مدرسه دخترانه این منطقه با حجم ۳۲ نفر انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته پاسخ باز بود که روایی آن به تایید اساتید مربوطه رسید. در تحلیل داده های کیفی از تحلیل محتوایی و موضوعی داده های حاصل از پرسشنامه با دسته بندی و مقوله بندی پاسخ های دانش آموزان بهره گرفته شد. نتایج حاصل از یافته ها اشاره به جدید بودن، سخت بودن، تامل برانگیز بودن و در عین حال جذابیت این نوع آزمون چه از لحاظ ساختار و چه از لحاظ نوع برگزاری برای دانش آموزان داشت. نتایج این نوع ارزیابی ها و تحلیل کیفی پاسخ ها می تواند گامی مهم در جهت آشنایی با نگرش ها، یافتن بدفهمی ها و چالش های دانش آموزان در مواجهه با مسائل جدید پیش رو باشد. مطلبی که می تواند منجر به تغییر روش های تدریس، تکالیف، نوع ارزیابی ها و تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به مسائل ریاضی و کاربردهای ریاضی در زندگی روزمره شود.