سمیه محرمی - گروه محیط زیست، دانشکده مهندسی منابع طبیعی دانشگاه سمنان؛
محسن جلالی - گروه خاکشناسی دانشگاه بوعلی سینا همدان.

حذف فسفر از محلولهای آبی با استفاده از نانو ذرات اصلاح شده با عصاره پوست گردو، عصاره بقایای گندم، کیتوزان، کربوکسی متیل سلولز (CMC)، اسید مالیک و اسید هومیک بررسی شد. جذب فسفر با استفاده از معادلات جذبی ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که ماکزیمم ظرفیت جذب فسفر بوسیله نانو ذرات اصلاح شده با کیتوزان (نانو ذرات-کیتوزان) بوده است. ظرفیت جذب جاذبهای اصلاح شده -TiO2کیتوزان (44/26 mg g-1)، -Al2O3کیتوزان ( (26/16 mg g-1 و -Fe3O4 کیتوزان (34/79 mg g-1) در مقایسه با جاذبهای اصلاح نشده (28/34 mg g-1) TiO2، (21/58 mg g-1) Al2O3 و Fe3O4 (24/38 mg g-1 )به ترتیب 156، 121 و % 142 افزایش داشته است. معادله های لنگ مویر و فروندلیچ برای ارزیابی جذب فسفر روی جاذبهای اصلاح شده بکار رفت اما مدل فروندلیچ نتوانست جذب فسفر روی این جاذبها را به خوبی برازش نماید (داده ها نشان داده نشده اند). در pHهای مختلف، تغییرات قدرت یونی اثر کمی روی جذب داشت. نتایج نشان داد که مدل دو لایه (DLM) میتواند جذب فسفر روی جاذب های اصلاح شده را تحت رنج وسیعی از pH در قدرتهای یونی مختلف پیشگویی کند. پارامترهای ترمودینامیکی بیان کردند که ماهیت جذب فسفر توسط این جاذبها خودبه خودی است.

پارامترهای ترمودینامیکی، جاذب های اصلاح شده، جذب، حذف فسفر، نانو ذرات.