مقایسه نانوذرات متخلخل هیدروکسی آپاتیت سنتز شده به روش سل-ژل با استفاده از پلیمرهای مختلف و بررسی رفتار زیست فعالی آن ها

در سالهای اخیر، داربست های کامپوزیتی ساخته شده از پلیمرها و سرامیکهای زیست فعـال بـه علـت خـواص برتـر آنهـا، کاربرد وسیعی در مطالعات مهندسی بافت استخوان پیدا کردهاند. در میان پلیمرهای مختلف، کیتوزان و ژلاتین به علت خواص مطلوبشان توجه بیشتری را به خود جلب کرده اند. در این مطالعه، با استفاده از پلیمرهای ژلاتین،کیتوزان مصنوعی و کیتوزان طبیعی پوست میگو، نانوذرات متخلخل هیدروکسی آپاتیت به روش سل ژل تهیه و زیست فعالی آنها بررسی شد. شناسایی فازی و ریزساختاری با آنالیزهای پراش پرتو ایکس((XRD و میکروسکوپ های الکترونی روبشی )SEM( و گسیل میدان (FE-SEM) انجام شد. طبق نتایج میکروسکوپ الکترونی، پودرهای سنتز شده شبه کروی بودند و اندازه ذراتی تقریبا 10 nm؛25داشتند. زیست فعالی نمونه های تف جوشی شده با غوطهور آنها در محلول شبیه سازی شده بدن به مدت 28 روز در دمای 37 C ارزیابی شد. نتایج نشان داد که از بین دو روش سل ژل روش دوم بهتربود و نمونه هیدروکسی آپاتیت-ژلاتین سنتز شده در مقایسه با نمونه های سنتز شده با استفاده از کیتوزان طبیعی و مصنوعی اندازه ذرات کوچکتر و همچنین تخلخل های ریزتر و یکنواخت تر داشت و بعد از غوطه وری نمونه ها در محلول(SBF )بلور های آپاتیت بیشتر و یکنواخت تری نسبت به نمونه های دیگر روی سطح آن نشسته بود.