پریسا اسکندرلو - دانشجوی مهندسی عمران، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه فنی و مهندسی بوئین زهرا، قزوین،ایران
رضا میرزایی - دانشجوی مهندسی عمران، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه فنی و مهندسی بوئین زهرا، قزوین،ایران
حامد نیرومند - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه فنی و مهندسی بوئین زهرا، قزوین، ایران
مهدی منتظری پور - استادیار، دپارتمان مهندسی مواد، شیمی و پلیمر، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه فنی و مهندسی بوئین زهرا،قزوین، ایران

گروتینگ به عنوان یکی از روشهای مناسب به منظور بهسازی خاک و زمین مطرح میباشد. بررسی عملکرد نانوسیلیس در گروت که منجر به بهبود و افزایش برخی از ویژگی های آن میشود، محور اصلی مطالعات در این تحقیق است. نتیجه مطالعات حاکی از آن است که مقادیر بهینه نانوذرات سیلیس باعث افزایش مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، بهبود عملکرد برشی گروت و همچنین بهبود خاصیت جریانپذیری محتویات گروت شده و منجر به بهبود خواص مصالح میشود. نانوذرات در افزایش تراکم و بهبود ریزساختار ناحیه انتقال میانسطحی (ITZ) از طریق تشکیل بیشتر ژل C-S-H نیز مؤثر میباشند. قابل ذکر است که افزودن نانوذرات سیلیس تأثیر قابل توجهی در واکنشهای هیدراتاسیون دارد بدین ترتیب در گروت پایه سیمانی باعث افزایش انسجام و بهبود وضعیت یکپارچگی میشود. در این تحقیق با استناد به مطالعات متفاوت انجام شده توسط پژوهشگران مختلف در این زمینه و بررسیهای انجام شده در سطح میکروسکوپی، گزارشی مختصر و مروری از رفتار و ساختار خاک تحت تأثیر گروت محتوی نانوسیلیس، ارائه گردیده است.

بهسازی خاک، گروت، نانوذرات، نانوسیلیس، نانوفناوری