«قدرت تامه» شرط انشاء، فعلیت یا تنجز؟
عنوان مقاله: «قدرت تامه» شرط انشاء، فعلیت یا تنجز؟
شناسه ملی مقاله: JR_FIQH-51-1_005
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_FIQH-51-1_005
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
سیدابوالقاسم حسینی زیدی - دانشگاه علوم اسلامی رضوی
خلاصه مقاله:
سیدابوالقاسم حسینی زیدی - دانشگاه علوم اسلامی رضوی
قدرت از شرایط عامه تکلیف محسوب میگردد که گاه به لحاظ عجز از جمع امتثال بین تکالیف در نظر گرفته میشود و از آن به عنوان قدرت تام (قدرت شرعی) نام برده میشود. پرسش این است که عجز از جمع بین دو تکلیف در مقام امتثال در چه مرحلهای از مراحل حکم (انشاء، فعلیت و تنجز) تأثیر دارد. در این خصوص سه مسلک عمده در بین اصولیان شکل گرفته است: مرحوم آخوند و شهید صدر قائلاند که قدرت شرعی، شرط برای مرحله انشاء است، مرحوم نائینی قدرت شرعی را مربوط به مرحله فعلیت میداند؛ امام خمینی، شیخ حسین حلی و محقق تهرانی برآنند که قدرت شرعی محدد مرحله تنجز است و در دو مرحله سابق اثری ندارد. در این جستار، ضمن بیان نظرات و تقریرات مختلف در مورد مسالک سهگانه و بیان اشکالات مربوط به هر یک از این نظرات، به این نتیجه رسیدهایم که اوّلاً در قدرت عقلی باید در مرحله جعل و انشاء تصرف نمود و این مرحله را محدود کرد زیرا خطاب مطلق نسبت به عاجزین، دارای عنوان داعویت و زاجریت نیست و به تکلیف ما لا یطاق و لغویت میانجامد؛ ثانیاً قدرت تامه و شرعی که همان جمع بین دو تکلیف متزاحم است در مرتبه تنجز دخیل است ؛چراکه در موارد تزاحم، سیره عقلا بر آن است که تکالیف را متوجه خود میبینند و در پی علاجی در مقام امتثال برمیآیند.
کلمات کلیدی: قدرت تامه, قدرت شرعی, تزاحم, مرحله انشاء, مرحله فعلیت, مرحله تنجز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1141320/