سیدفرهاد حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
سعید حدیدی مود - استادیار گروه مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

مدل توزیع وایبول 1 که بر مبنای تئوری ضعیفترین اتصال 2 قرار دارد و نخستین بار توسط گروه برمین 3 در سال 1983 پیشنهاد شد، تاکنون به طور گسترده جهت پیش بینی شکست در نمونه های یلگرد شیاردار 4 از جنس فولاد به کار رفته است. اما به نظر می رسد با توجه به کاربرد روزافزون آلیاژهای آلومینیوم به ویژه در صنعت هوافضا، زمینه مناسبی جهت پیشبینی شکست با استفاده از مدل وایبول در نمونه های آلومینیوم آلیاژی فراهم شده است. در این پژوهش، پس از ساخت و آزمایش نمونه های میلگرد شیاردار از جنس آلومینیوم آلیاژی 7075 و بدست آمدن تنش شکست نمونه ها، مقادیر پارامترهای وایبول و نیز منحنی های کالیبره شده برای هر مجموعه داده های آزمایشی بدست آمد. مقایسه این منحنی ها با نتایج پروژه مشابه روی فولادها در دمای محیط، نشان داد که مدل وایبول برای آلیاژ آلومینیوم 7075 ، بسیار مفیدتر و به واقعیت نزدیکتر است

آلیاژ آلومینیوم 7075 ، احتمال شکست ، پارامترهای وایبول ، روش رگرسیون خطی 5 ، منحنی های کالیبره شده