وحید یزدی فیض آبادی - استادیار، سیاست گذاری سلامت، مرکز تحقیقات مدیریت ارایه خدمات سلامت، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
مصطفی امینی رارانی - استادیار، سیاست گذاری سلامت، مرکز تحقیقات مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

از سال ۲۰۰۰ انواعی از طغیان بیماری های جدید، حاد و یا بیماری های واگیر نوپدید رخ داده اند. این طغیان ها از جمله سندرم تنفسی خاورمیانه (مرس)، اپیدمی سارس، زیکا، ابولا و آنفلوانزاهای H۱N۱ و H۵N۱ ، به عنوان تهدید سلامت جهانی، پتانسیل گسترش در سطح دنیا را داشته اند (۱). در اواخر دسامبر سال ۲۰۱۹ ، نوعی پنومونی ناشی از یک کرونا ویروس ناشناخته (که توسط سازمان جهانی بهداشت کووید ۱۹ نامگذاری شد) در ووهان چین شیوع پیدا کرد (۲) و پس از مدت زمان کوتاهی (حدود چهار ماه)، در ۱۱ مارس سال ۲۰۲۰ ، سازمان جهانی بهداشت پاندمی کووید ۱۹ در سطح جهان را اعلام نمود (۳). ضرورت مدیریت این پاندمی و استفاده از ظرفیت های ملی و بین المللی برای آن اجتناب ناپذیر است و کشورهای درگیر این بیماری تلاش دارند تا با مدیریت اپیدمی کووید ۱۹ ، موج شیوع این بیماری را کنترل نمایند. این مدیریت مستلزم بهره گیری از ظرفیت های علمی و شواهد مطالعاتی برگرفته از تجربیات مختلف بین المللی و مطالعات به هنگام بیماری است.