فضل اله کریمی قطب آبادی - دانشجوی دوره دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان
فرحناز ابوالحسنی - دانشجوی دوره دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان
مرجان شفیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان
فاطمه قاسمی الوری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان

عدم توجه به نظام شهری و نحوه ی پراکنش و الگوی فضایی آن در پهنه سرزمین از یک سو و رشد شتابان شهر نشینی از سوی دیگر به گسیختگی و عدم انسجام در ساختار فضایی منجر خواهد شد. در چنین شرایطی بسیاری از سیاست های توسعه در سطوح ملی و منطقه ای کارآمدی خود را از دست داده و نتایج مورد انتظار را به همراه نخواهد داشت. هدف این مقاله استفاده از یک مدل ریاضی برای توجیه وضع موجود ن حوه استقرار جمعیت کانون های شهری در محدوده جغرافیایی استان فارس می باشد. در این مقاله ضمن معرفی مدل آنتروپی، از این مدل در سطح شهرهای استان فارس استفاده شده است. در این راستا از نتایج سرشماری های عمومی نفوس و مسکن سال های ۹۵-۱۳۹۰ استان فارس استفاده شده است تا روند تغییر و تحولات سازمان فضایی استان در سی سال گذشته مشخص شود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی با رویکرد توسعه ای- کاربردی می باشدو اطلاعات مورد نیاز از طریق روش کتابخانه ای گردآوری شده است. از مهمترین نتایج این پژوهش این است که ضریب آنتروپی در سطح شهرهای استان فارس در طول سال های ۹۵-۱۳۹۰ به ترتیب برابر با ۰/۶۳، ۰/۶۷ و ۰/۵۴ محاسبه شده است که نشان دهنده بی نظمی تمرکز جمعیت شهری در طول سه دهه گذشته می باشد.

مدل آنتروپی، توزیع جمعیت، سازمان فضایی، سطوح شهری، استان فارس