عبداله حسن زاده میرعلی - دانشیار دانشگاه سمنان
پریسا سعیدیان - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

در سال های اخیر میان پژوهش های نقد ادبی، علم هرمنوتیک گرایشی بود که توجه ناقدان زیادی ازجمله ماخر، دیلتای، هایدگر، گادامر و ... را به خود جلب کرد . هرمنوتیک مبنی بر تفسیر و تاویل است و نقش موثری در فهم راز متون، کنش ها، رویدادها، حالات، افعال ، لحن، صدا، نگاه و اشارات دارد . پ یدایش هرمنوتیک در آغاز کمک شایانی به تاویل کتب دینی و مقدس کرد ولی رفته رفته در آثار ادبی و عرفانی (کهن-معاصر) نیز نمود پیدا کرد . داستان « شازده کوچولو » یکی از شاهکارهای ادب یات قرن بیستم نوشته نویسنده شهیر فرانسوی « آنتوان دو سنت اگزو پری » است، درون مایه این داستان تخیلی، مبنی بر نماد است، برا ی دستیابی به م فاهیم واقعی و دقیق داستان و پرده برداری از معناهای نمادین، مناسب ترین راه بهره بردن از مولفه های هرمنوتیک در تفسیر و تاویل متون است، به این خاطر که هرمنوتیک درک شخصیت ها، درک آنچه در ذهن مولف گذشته، واکاوی افعال و اعمال شخصیت ها و... را سهولت می بخشد.

هرمنوتیک، تاویل و تفسیر، ماخر، شازده کوچولو