مینا نبیی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی ساوه
رضا فهیمی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی ساوه

حل مساله، یکی از مهارت های دهگانه در تعریف سازمان جهانی بهداشت است. در پژوهش حاضر، با تکیه بر این مهارت، شخصیت های شاهنامه مورد واکاوی روان شناختی قرارگرفته و از این رهگذر حل مساله های کارامد و ناکارامد بررسی شده است. روش این مقاله، تحلیل محتوای کیفی و جامعه آماری آن، تمام ابیات شاهنامه است. بررسی مفهوم مهارت حل مساله در علم روان شناسی، نقش خردمندان و بی خردان در فرود و فراز داستان ها، تاثیر مهارت های دیگر و سبک رفتاری شخصیت ها در این مهارت و علت لاینحل باقی ماندن برخی مسایل، از موضوعات محوری این نوشتار است. در نتیجه با نگاهی در شاهنامه، درمی یابیم مسایل و مشکلات در این اثر سترگ به شیوه های گوناکون حل می شود و خردمندی، از عوامل موفقیت در این مهارت است؛ از این رو نداشتن خرد کافی و مهارت حل مساله یا درست اجرا نکردن مراحل آن منجر بن بست های ارتباطی و وقوع تراژدی ها می گردد.

شاهنامه فردوسی، روان شناسی، مهارت های زندگی، مهارت حل مساله، خرد