ساره فخاری - عضو هییت علمی گروه معماری و شهرسازی موسسه آموزش عالی لامعی گرگانی
عماد آقاجان بیگلو - دکترای شهرسازی و مدرس مدعو دانشگاه

پهنه های فرسوده و رو به اضمحلال شهری از جمله دل مشغولی های مدیریت شهری در سال های اخیر بوده ا ست محله راک سفید بخش کوچکی در شمال شرق تهران و شرق منطقه 4 شهرداری تهران را به خود اختصاص داده است. خاک سفید نامی آشنا برای اکثر شهروندان تهرانی است، اگرچه شاید گذار آنان کمتر به این محله افتاده باشد. اما خاک سفید را عمدتاً با بزه کاری های مرتبط با مواد مخدر، فقر اقتصادی و فرهنگی ساکنان و محیطی مملو از تعمیرگاه های خودرو مترادف می دانند و همین موضع گیری شعور عام نسبت به نام خاک سفید جلوه ای از فرسودگی این پهنه است. محله خاک سفید به عنوان یکی از نمونه های بافت های فرسوده ای است که در اثر اسکان حاشیه ای و غیر رسمی شکل گرفته و در اثر کم توجهی مدیریت شهری به حیات بیمارگونه خود ادامه داده است. این مقاله در صدد است با معرفی رویکرد پایه ای طرح که بر تلفیق دیدگاه های حوزه های متنوع شهرشناسی و استنتاج راه کارهای کالبدی از آن ها استوار شده، جنبه هایی از نتایج این رویکرد در اسناد نهایی طراحی شهری را نمایش دهد.

بافت فرسوده، نوسازی، محله خاک سفید، طراحی شهری