ریحانه اعتدال منفرد - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده معماری و شهرسازی
عباس ترکاشوند - استادیار، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده معماری و شهرسازی

پس از انقلاب صنعتی و دگرگونی فرهنگی و اجتماعی در شیوه ي زندگی افراد و به وجود آمدن نیازهاي جديد، ديگر روش هاي قبلی ساخت جوابگوي نیاز انسان نبودند. از سوي ديگر در معماري مجموعه هاي مختلفی متشکل از فضاهاي تک سلولی وجود دارند، که اغلب به دلیل موقتی بودن داراي يک سري وپژگی هايی عبارت اند از: امکان برپايی و برچیدن در زمان کوتاه، حمل و نصب آسان و ارزان قیمت و... هستند. پس به منظور پاسخ گويی به نیازهاي در حال تغییر افراد و وجود چنین کاربري هايی در معماري به رغم اين که راه حل هاي بسیاري در کشورهاي ديگر به طور گسترده پیشنهاد شده است، ولی در کشور ما به میزان قابل توجهی ناآشنا و بعضاً کاستی هايی در ارتباط با اين راه حل ها وجود دارد. يکی از اين راه حل ها مدولارسازي است. ساختارهاي مدولار داراي قابلیتی هستند که به واسطه ي آن ها، کاربران می توانند ساختارهاي متنوع تر، با امکان برپايی و برچیدن در زمان کوتاه، حمل و نصب آسان و ارزان تر و با قابلیت توسعه پذيري بالا تر تولید کنند. در اکثر ساختار هاي مدولار قطعات از پیش طراحی و تولید شده اند، اما اين پیش ساختگی منجر به محدويت در ايجاد ساختارهاي متنوع نمی گردد بلکه اين پیش ساختگی در طراحی مدولار داراي مزايايی نسبت به ساخت ستنی است که در اين مقاله به آن اشاره خواهد شد. هدف از نگارش اين مقاله تشريح ساختارهاي مدولار پیش ساخته به عنوان راه کاري جهت پوشش سلول هاي فضايی چند عملکردي است.

مدولار، پیش ساختگی، تک سلولی، چند عملکردی