سعید بهجتی فرکوش - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش راه و ترابری، موسسه آموزش عالی پردیسان، فریدونکنار، ایران
منیره ذکایی - دانشجوی دکترای مهندسی عمران، گرایش راه و ترابری، دانشگاه صنعتی نوشیروانی، بابل، ایران
وحید صادقی - دکترای مهندسی عمران، گرایش راه و ترابری، دانشگاه صنعتی نوشیروانی، بابل، ایران

هدف از این مطالعه بررسی اصلاح قیر و استفاده از نانو ذرات برای بهبود عملکرد آن است. در روسازی های آسفالت برخی از خرابی ها مانند شیارشدگی، ترک خوردگی و غیره وجود دارد که برای اصلاح خواص قیر به جهت مقابله با مشکلات افزایش بارهای ترافیکی و شرایط محیطی، میتوان نانو ذرات را به عنوان مواد موثر با عملکرد قابل توجهی در این زمینه معرفی کرد. این خرابی هاعمدتا تحت تأثیر طراحی مخلوط و سنگدانه است. اصلاح کننده ها می توانند قیر را سفت تر کرده و مصالح با خاصیت الاستیک بیشتری را فراهم کند. در این پروژه، از پلیمر الاستیک SBS استایرن بوتادین استایرن و نانوذره TiO2 دی اکسید تیتانیوم برای اصلاح قیرهای خالص PG-58-28 استفاده شد. از نانوذرات TiO2 استفاده شد زیرا آنها می توانند روند به دام انداختن و تخریب ذرات آلی و معدنی از هوا را هنگام از بین بردن آلاینده های مضر هوا مانند NO(x) اکسیدهای گوگرد VOCs,SOx در حضور نور ماورا بنفش UV نورخورشید، تسریع کنند. برای شبیه سازی پیرشدگی کوتاه مدت و بلند مدت قیر، به ترتیب از آزمایش PAV, RTFO استفاده شد. برای تعیین خصوصیات رئولوژیکی قیرهای پیری نشده، پیرشده کوتاه مدت و بلند مدت از دستگاه رئومتر دینامیکی برشی DSR استفاده شد. مقدار بهینه TiO2 در SBS 12% بر اساس نتایج آزمون قیر تعیین شد.

روسازی آسفالتی، قیر اصلاح شده، نانو ذرات، SBS,TiO2