نقش راهبردهای خودتنظیمی و کاربرد آن در خودکارآمدی دانشجویان در آموزش عالی

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش راهبردهای خودتنظیمی و کاربرد آن در خودکارآمدی می باشد. روش پژوهش از نوع مروری می باشد. این مطالعه به بررسی ارتباط خودتنظیمی و خودکارآمدی، اثربخشی خودتنظیمی بر خودکارآمدی و تعاریف این متغیرها به وسیله مرور پژوهش های پیشین و مبانی نظری در این زمینه می پردازد. به صورت کلی یافته های پژوهش ها حاکی از آنند که افرادی که دارای مهارت خود تنظیمی هستند، به دلیل بهره گیری از راهبردهای شناختی، فراشناختی و انگیزشی، موفقیت های بیشتری را کسب میکنند. و به دنبال تجربه های موفقیت آمیز، خودکارآمدی افزایش می یابد. افراد با خودکارآمدی بالا در مقابل مسائل و مشکلات تلاش بیشتری می کنند چون، به توانمندی های خود باور دارند. بنابراین پیشنهاد میشود. مسئولان و برنامهریزان درسی آموزش عالی به منظور آموزش خودتنظیمی و پرورش خودکارآمدی دانش آموزان و دانشجویان محتوای آموزشی برای خودتنظیمی در برنامه های درسی بگنجانند و به مدرسان نیز آموزش های لازم در این زمینه ارائه گردد.