تاثیر بازی با متد آموزشی بر یادگیری دانش آموزان پایه ی سوم ابتدایی شهر اصفهان

ایجاد موقعیتهای یادگیری تعاملی، روشهای مطلوب آموزش و پرورش به شمار می آید. پژوهشگران و دانشمندان در حوزه آموزش و پرورش، ارزشهای والای تعاملی بودن محیطهای آموزشی را پیوسته مطرح و بر آن تاکید کرده اند. این محیطها شامل موقعیت هایی هستند که در آنها دانش آموزان به جای اینکه گیرندگان غیرفعال اطلاعات از منابع آموزشی باشند، خود به طور مستقیم در فرایند یادگیری شرکت فعالانه دارند. یکی از موقعیتهای تعاملی بین شاگرد و معلم، بازیهای آموزشی است که در بطن خود، دارای هدف آموزشی است؛ یعنی انتقال نکته ای خاص، برجسته کردن قابلیتهای ویژه با تعمیق مهارتها. جامعه ی آماری این پژوهش دانش آموزان پایه سوم بتدایی شهر اصفهان تشکیل دادند. گروه نمونه 32 دانش آموز که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 30 روز، در 8 جلسه ی 45 دقیقه ای تحت آموزش با بازی قرار گرفتند و گروه کنترل همان آموزش مرسوم در کلاس درس را ادامه دادند. پس از پایان این مدت، پس آزمون نیز برای هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. از نتایج این پژوهش میتوان به موارد زیر اشاره کرد. با تعدیل نمرات پیش آزمون، بین گروه های کنترل و آزمایش در مرحله پس آزمون متغیرهای مفهومی با سطح معناداری 0/000 تفاوت معناداری وجود دارد .به عبارتی بازی هآی آموزشی بر روی یادگیری مفاهیم ریاضی تاثیر معناداری دارد و میزان تاثیر آن 98 درصد است.(p=0/000)