فرهنگ های ادیان آسمانی دارای اشتراکات اصیل هستند و می توانند باهم هماهنگی داشته باشند، ازجمله ملاک های واقعی هماهنگی بین آنها، اعتقاد به مبدا هستی و فرستادن پیامبران برای هدایت انسان هاست. بنا بر اندیشه ی علامه جعفری درباره ی هنر و فرهنگ،هنری پیشرو است که حقایق ناب را استخراج و آنها را در مجرای حیات معقول بهره برداری کند و عامل اصلی محرک فرهنگ پیشرو،ابعاد اصیل انسانی است. نقوشی بابیان و پیام مذهبی برگرفته از کتب آسمانی می تواند مورد بررسی بر اساس اندیشه ی علامه جعفریدر اشتراکات فرهنگی باشد. به همین منظور نقش مایه ی انتخابی از روایت حضرت یونس (ع) در تکیه گاوان کلا از بناهای مذهبی مازندران در دوره ی قاجاریه است. پرسش پژوهش این است که؛ نقش مایه ی حضرت یونس (ع) بر اساس اندیشه ی علامه جعفری براساس فرهنگ و هنر پیشرو چگونه می تواند نمونه ای از مشترکات فرهنگی ادیان باشد؟ با این هدف که نقوش عامیانه ی مذهبی درتکایا و دیگر بناهای مذهبی که برگرفته از فرهنگ مردم است، می تواند نشان دهنده ی تعامل و اتحاد فرهنگی در باورهای مردم عامهدر زمان ها و مکان ها مختلف باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی، ابزار گردآوری اطلاعات بررسی اسنادی و کتابخانه ای و میدانی است. درنهایت این نتیجه حاصل شده است که؛ نقش مایه ی حضرت یونس (ع) نمونه ای از هنر و فرهنگ پیشرو است و با توجه به بیان نمادین و بیان روایی بر اساس کتب مقدس، دارای پیامی مذهبی و نمونه ای از اشتراکات فرهنگی است.