علیرضا شرف زاده - دانشجوی دکتری مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

پدیده «استعفاي عاطفی» مشکلی است که دامن گیر فضاي کاري امروز ما شده و تاکنون تحقیقات کمی در این باب انجام شده و نیاز است که امروزه این معضل اجتماعی در سطح وسیعتري در سازمان ها بررسی شود. هدف این مقاله کاستن دامنه استعفا عاطفی در سازمان ها می باشد که اگر به آن توجه نکنیم، این مشکل می تواند اثرات جبران ناپذیري بر روي بازدهی سازمان ها داشته باشد. این مقاله توصیفی است و اطلاعات آن به صورت کتابخانه اي، مصاحبه و روزنامه اي گردآوري شده است. عوامل مهم در استعفا عاطفی را می توان رکود اقتصادي، دیر پرداخت شدن حقوق، تبعیض میان کارمندان، عدم تناسب توان شخص با وظایف محوله، مشکلات اقتصادي و وابستگی مالی، ترس از بیکاري و ناامیدي از دستیابی به فرصتهاي شغلیِ جدید، و نداشتن اعتماد به نفس را برشمرد. کارمندي که استعفاي عاطفی میکند، دیگر براي تحقق اهداف سازمانش گام برنمیدارد، دل نمیسوزاند، خلاقیت نشان نمی دهد، حتی ممکن است به سازمانش خیانت کند، از کار بدزدد، کارها را ناقص انجام دهد، به کارهاي بیرون از سازمان رو بیاورد و حتی ممکن است به سازمان آسیب برساند. با توجه به سطح گسترده استعفا عاطفی در سازمان ها تغییر و جابجاییِ نیروهاي سازمان، گماشتن افراد در کارهایی که تخصص و علاقه بیشتري دارند، برقراري ارتباط دوستانه و عاطفی میان مدیران و کارمندان، احترام گذاشتن به شخصیت کارکنان و کارمندان، تغییرات محیطی در سازمان و رعایت تناسب میان شایستگی ها و دستمزدها از جمله راهکارهاي مقابله با این مهم در هر سازمان می باشد.

استعفا، استعفا عاطفی، استعفا قانونی، کناره گیری، بحران شغلی