فرشاد مومنی - استاد اقتصاد ،دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
یداله کریمی پور - استاد جغرافیای سیاسی ،دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
حسن افراخته - استاد جغرافیای روستایی ،دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
حوا ولی زاده - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

شهرستان‌های چابهار و کنارک در استان سیستان و بلوچستان جزء منطقه مکران هستند که به عنوان محور ترانزیتی طرح توسعه جنوب شرق مطرح است. اهمیت منطقه به عنوان یک راه ترانزیتی و بازار اقتصادی برای کشورهای چین، هند، افغانستان و جمهوریهای تازه استقلال یافته‌ی آسیای مرکزی، صنایع شیلاتی وگردشگری دریایی و موقعیت ویژۀ این منطقه که نقش ژئوپولیتیک با اهمیتی به آن بخشیده است؛ از مهمترین مزیت‌های این منطقه است که می‌تواند شرایط اقتصادی خوبی برای منطقه، استان و کشور به همراه داشته باشد. این پژوهش توسعه درون‌زا در شهرستان‌های چابهار و کنارک را بر اساس سه بعد ادغام ملی، رقابت پذیری بین‌المللی و تشخص منطقه‌ای با روش توصیفی - تحلیلی مورد بحث و برسی قرار داده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد در غیاب یک برنامه راه‌گشای توسعه درون‌زا و استمرار بلاتکلیفی‌ها، بخش قابل توجهی از مزیت‌های این منطقه در شرایط کنونی همچنان بلا استفاده باقی خواهد ماند و نیروی محرکه استمرار فقر و عقب‌ماندگی خواهد شد. ضعف در زیرساخت‌های حمل ونقل هوایی، زمینی و دریایی علاوه بر اینکه باعث انزوای بیشتر منطقه از کشور شده است موفقیت چندانی در بهره‌گیری از امتیازات ژئواستراتژیکی خود به ویژه تزانزیت کالا به خارج نیز برای منطقه نداشته است. عملی نشدن سرمایه-گذاری هند در منطقه که ممکن است باعث تضعیف هرچه بیشتر موقعیت ترانزیتی و ژئوپولیتیکی منطقه در آینده شود و نداشتن رویکرد مشخص برای جلب مشارکت مردم بومی که باعث سرخوردگی، ناامیدی و ضعیف شدن سرمایه اجتماعی در این منطقه شده است، از مهمترین چالش‌های منطقه بر اساس یافته‌های این پژوهش است.

توسعه درون زا, رقابت پذیری بین‌المللی, ادغام ملی, تشخص منطقه ای, چابهار کنارک