ساره ایزکیان - دانشگاه آزاد واحد ساری
بهرام میرزاییان - استادیار،گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
سید حمزه حسینی - استاد روانپزشکی، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، موسسه اعتیاد، دانشگاه علوم پزشکی مازندران

    خود آسیب‌رسانی یکی از قوی‌ترین عوامل پیش‌بینی کننده اقدام به خودکشی  است و  به انواع مختلف تقسیم  می‌شود. خود جرحی بدون خودکشی بخشی از این تقسیم‌بندی است که به‌صورت یک پدیده شایع در مدارس و دانشگاه­ها درآمده است ولی وسعت درک فرایند آن نیاز به بررسی­های بیشتری دارد. از آنجا که تاکنون مطالعات متنوعی در نقاط مختلف کشور انجام‌شده است، بررسی دقیق­تر موضوع و جمع‌بندی نهایی در این زمینه ضروری به نظر می­رسد. در این مطالعه مروری، کلیدواژه‌های فارسی شامل؛ نوجوان، جوان، رفتار خودجرحی، خودجرحی بدون خودکشی، تحریف خود، خود آسیب‌رسانی عمدی و شیوع، به همراه معادل­های انگلیسی در پایگاه­های جستجوPubMed, Magiran GoogleScholar, SID، ۶ مقاله انگلیسی ۱۰ مقاله فارسی به دست آمد. در نهایت ۳ مقاله انگلیسی و ۳ مقاله  فارسی بررسی شدند. نتایج مطالعات مختلف در ایران حاکی از شیوع خود جرحی بدون خودکشی بین 5/40-4/3 درصد بود.

Non-Suicidal Self Injury, Adolescents, Young, Self-Mutilation, Deliberate Self-Harm., خودجرحی بدون خودکشی, نوجوانان, جوانان, تحریف خود, خودآسیب رسانی عمدی.