امیرارسلان کرمی متین - دانشگاه تربیت مدرس
مهدی شفیعی فر - دانشگاه تربیت مدرس
حسن اکبری - دانشگاه تربیت مدرس

موج ‏شکن‏ های سکویی دسته‏ ای از موج‏ شکن‏ های شکل‏ پذیر هستند که بر اثر برخورد امواج، نیمرخ سمت دریای آنها دچار تغییر شکل شده و نهایتا شکل پایداری به خود می‏ گیرند. یکی از مهم ترین معیارهای کنترل پایداری این موج‏ شکن ها، عرض فرسایش یافته سکوی سازه است. در اغلب مطالعات، عرض فرسایش یافته تحت اثر یک موج طرح مشخص و بر مبنای فرض عدم تغییر شکل اولیه موج‏ شکن حاصل می‏ گردد. حال اینکه در شرایط واقعی ممکن است موج‏ شکن پیش از اعمال موج طرح، موج ‏هایی با دوره بازگشت‏ های کمتر را نیز تجربه کرده باشد که در میزان تغییر شکل نهایی آن موثر باشد. از اینرو تحقیق حاضر با استفاده از مدل های آزمایشگاهی دو بعدی در فلوم موج آزمایشگاه هیدرولیک دانشگاه تربیت مدرس با هدف بررسی تاثیر شرایط امواج بر میزان فرسایش نیمرخ تغییر شکل یافته سازه انجام شده و نتایج آن با آزمایش‏ های مبتنی بر فرض عدم تغییر شکل نیمرخ اولیه مقایسه شده است. در مجموع 30 آزمایش در این تحقیق انجام شده است که امواج برخوردی به سازه از نوع امواج نامنظم و طیف انرژی استفاده شده، طیف JONSWAP با γ برابر 3/3 بوده است. همچنین در تحقیق حاضر از قطر اسمی سنگدانه آرمور 2 سانتی متر و ضریب دانه بندی 6/1 استفاده شده است. از نتایج مهم این دسته از آزمایش ‏ها می‏توان به این امر اشاره نمود که در شرایط محیطی و سازه ‏ای آزمایش ‏های تحقیق حاضر، در موج‏ شکن‏ های سکویی پایدار استاتیکی و پایدار دینامیکی، هر چه ترکیب ارتفاع و پریود موج بزرگتر باشد، تاثیر امواج برخوردی قبلی در ایجاد تغییر شکل روی مقطع تغییر شکل یافته کمتر می‏ شود.

Reshaping Berm Breakwater, Deformed profile, Irregular Waves, Experimental Modeling, Berm Recession, موج شکن سکویی شکل پذیر, نیمرخ تغییر شکل یافته, امواج نامنظم, مدل آزمایشگاهی, عرض فرسایش یافته سکو