شیوع افسردگی در زنان باردار ایرانی: یک مطالعه متاآنالیز
شناسه ملی مقاله: JR_HBR-6-1_005
منتشر شده در در سال 1399
پروانه اصفهانی - Department of Healthcare Management, Faculty of Public Health, Zabol University of Medical Sciences, Zabol, Iran
مژگان افشین - Department of Healthcare Management, Faculty of Public Health, Zabol University of Medical Sciences, Zabol, Iran
فایزه رسولخانی - Department of Healthcare Management, Faculty of Public Health, Zabol University of Medical Sciences, Zabol, Iran
نجمه عزیزی - Faculty of Nursing and Midwifery, Zabol University of Medical Sciences, Zabol, Iran
افسردگی یک مشکل شایع در دوران بارداری است که می تواند سلامت مادر و نوزاد را در معرض خطر قرار دهد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع افسردگی در زنان باردار ایرانی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به صورت فراتحلیل (متاآنالیز) از اول فروردین ۱۳۷۸ تا پایان ۳۱ تیر ۱۳۹۹ انجام شد. کلیه مقالات علمی منتشر شده افسردگی در زنان باردار ایرانی در شش پایگاه داده ای و موتور جستجوگر Google Scholar جستجو و ارزشیابی کیفی شدند. ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I۲ و احتمال سوگیری در انتشار توسط آزمون Egger و مدل متارگرسیون برای ارزیابی متغیرهای مظنون به ناهمگونی در سطح معناداری ۰۵ /۰ بررسی شد. در نهایت، تعداد ۳۳ مقاله با استفاده از نرم افزار CMA تحلیل شد. یافته ها: بر مبنای مدل تصادفی، شیوع افسردگی در زنان باردار ایرانی برابر با ۱۰/۹ درصد (۱۴/۵۴-۸/۲ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) به دست آمد. بیشترین شیوع در شهر بناب در سال ۱۳۹۴ برابر با ۴۴/۸ درصد (۵۳/۶-۳۶/۳ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) و کمترین شیوع در تهران در سال ۱۳۸۰ برابر با ۰/۷ درصد (۱/۳-۰/۴ درصد: حدود اطمینان ۹۵%) محاسبه شد. بین سال، حجم نمونه، میانگین سنی و شیوع افسردگی در زنان باردار ایرانی ارتباط معناداری وجود داشت ( P <۰.۰۵ ). بحث و نتیجه گیری: بر مبنای نتایج این مطالعه، افسردگی تقریبا روی یک دهم از زنان باردار تاثیرگذار است. بنابراین، ضروری است به منظور کاهش افسردگی در این گروه، اقداماتی نظیر ورزش و روانی درمانی صورت گیرد. واژگان کلیدی: افسردگی، زنان باردار، شیوع، ایران ارجاع: اصفهانی پروانه، افشین مژگان، رسولخانی فائزه، عزیزی نجمه. شیوع افسردگی در زنان باردار ایرانی: یک مطالعه متاآنالیز. مجله پژوهش های سلامت محور ۱۳۹۹؛ ۶(۱): ۶۵-۵۱.