عرفان نجاری - دانشجوی کارشناسی، دپارتمان صنایع شیمیایی آموزشکده فنی شهید رجایی لاهیجان، دانشگاه فنی و حرفه ای استان گیلان، ایران
میلاد ادراکی - دکترای مهندسی پلیمر، دانشکده مهندسی شیمی و پلیمر، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
داود زارعی - استادیار گروه پلیمر، دانشکده مهندسی شیمی و پلیمر، واحد تهران جنوب، دانشگاه ازاد اسلامی، تهران، ایران

اپوکسی پلیمري گرماسخت و داراي استحکام مکانیکی استثنائی، پایداري حرارتی و مقاومت شیمیایی است. این مقاله به بررسی روز توسعه، فرآوري و مشخصات فیزیکی شیمیایی پوشش هاي ضدخوردگی مبتنی بر اپوکسی اختصاص یافته است. مشارکت پلیمرهاي مختلف در زمینه ي اپوکسی منجر به پیشرفت گستردهاي در زمینه ي محافظت از خوردگی شده است. اپوکسیبا پلی آنیلین، پلی پیرول و پلی تیوفن مخلوط می شود تا پوشش هاي محافظ خوردگی را ایجاد نماید. افزودن پلیمر رسانا و نانوپرکننده به زمینه ي اپوکسی، مورفولوژي نانوکامپوزیت را اصلاح نموده و توسعه ي لایه ي پسیو را در فصل مشترك فلز/پلیمر تسهیل می کند. در نتیجه، پوشش هاي نانوکامپوزیتی به عنوان مانع فیزیکی براي جلوگیري از نفوذ یون هاي خورنده عمل می کنند.طراحی نانوساختارهاي مبتنی بر اختلاط اپوکسی می تواند عملکرد کلی درخوري را در پوشش هاي ضد خوردگی براي کاربردهاي پیشرفته شامل هوافضا، اتومبیل، سازه، دستگاه هاي الکترونیکی و رابطه اي زیست پزشکی تسهیل نماید. روش هاي فرآوري جدید می توانند بر چالش هاي پیشروي پوشش هاي مبتنی بر اپوکسی آتی فائق آیند.

پوشش نانو کامپوزیت ، اپوکسی، پلیمر های هادی ، خوردگی، فولاد.