سیدمحمد موسوی - دانشگاه آزاد اسلامی تبریز
سیدجعفر موسوی - دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل
صمد باویلی تبریزی - دانشگاه آزاد اسلامی تبریز

لاریت اترها به عنوان ماکروسیکل هایی شناخته می شوند که دارای یک یا چند بازوی فرعی هستند که حاوی گروه های اهدا کننده هستند و می توانند با کاتیون های متصل به حلقه ارتباط برقرار کنند. تغییرات در ساختار و آرایش گروه اهدا کننده منجدر به تغییر در قدرت اتصال به کاتیون می شود. لاریت اترها می توان بعنوان گیرنده ها و انتقال دهندده های فلزی، یونی و مولکدولی عمل کنند. هدف ما در این کار تحقیقاتی سنتز لاریت اتر جدید بر پایه دی بنزو 18- کراون- 6 می باشد که بطور خلاصه در این کار تحقیقاتی، سنتز دی بنزو سولفوکسید (ترکیب 1) و تبدیل آن دی متیل دی استر (ترکیب 2) بوده و سپس سنتز دی بنزو 18- کراون- 6 از واکنش ترکیب 2 و دی اتیلن تری آمین صورت گرفت (ترکیب 3). واکنش بین دی بنزو 18- کراون- 6 با پارا فرم آلدئید و 2 ،4- دی متیل فنول لاریت اتر (ترکیب 4) را ایجاد می کند. ساختار تمام ترکیبات سنتز شده با روش های طیف سنجی از جمله 1HNMR و FT-IRCNMR(13) شناسایی شدند.

بنزو سولفوکسید، دی بنزو 18- کراون- 6، ماکروسیکل آمیدی، لاریت اتر