محمد افسا - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قشم

از دیدگاه اسلام توسعه حقوق بین الملل عمومی با در نظر گرفتن دوره هاي مختلف دردوران اسلام، تأکیـد بـر ایـن نکتـه است که حقوق بین الملل معاصر، مقررات و قواعدي است که عمدتا ناظر بر روابط حقوقی دولت هاي جدیدي است که در قرن هاي مختلف اندك اندك شکل گرفته و موجود شده اند و اکنون با قبول اصول همزیستی مسـالمت آمیـز، اسـتقلال و حاکمیت هاي مساوي با یکدیگر از در تعامل یا تقابل در می آیند و اینگونه قواعد حقوق بین الملل را می سازند. اما آنچـه که برخی مؤلفان از آن به عنوان توسعه حقوق بین الملل اسلامی یاد می کنند در واقع قواعد اسلامی یا رفتار دولت اسلامی در جغرافیاي سیاسی قبل از تشکیل دولت هاي ملی و مربوط به دورانی است که شکل دیگري از حاکمیت ها وجود داشـته و روابط آنان اصولا بر محور جنگ و صلح تنظیم می شده است. اما دولت هاي ملی جدید که بـر اسـاس اصـول دیگـري تشکیل شده اند، نیاز به مقررات دیگري دارند. افزون بر این، حقوق بین الملل معاصر، مطالعه قواعد و مقـررات مـورد عمـل بین دولتها است یعنی حقوق بین الملل، حقوق هیچیک از دولتها، به تنهایی، نیست بلکه حقوق ناشی از قراردادهـاي بـین دولتها، عرف آنان و اصول عمومی حقوقی از قبیل اصل وفاي به عهد است. بنابر این، رشد حقوق بـین الملـل اسـلامی مـی تواند بر اساس قواعد و مقررات رفتار یک دولت اسلامی باشد، رفتاري که هرگاه در جامعه دولتهـاي موجـود مـورد تبعیـت قرار گیرد عملا به قواعد جهان شمول تبدیل شده است.

اسلام، رشد، حقوق بین الملل