مجتبی شریعتی - عضو هیات علمی و استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران.

جنبش مردمی بحرین در سال 2011 وارد فاز جدیدی شد. از آن زمان نزدیک به یک دهه می گذرد، اما همچنان این جنبش نتوانسته است به اهداف و مطالبات خود دست یابد. در تحلیل علت این ناکامی به دو دسته عوامل داخلی و خارجی می توان اشاره کرد. آنچه بیش از همه موجب عدم تغییر وضعیت تعامل میان حکومت و مردم بحرین شده است، نقش آفرینی بازیگران خارجی می باشد. منافع متعارض این بازیگران، عدم استقلال حکومت بحرین، روابط خاص جنبش مردمی بحرین با بیرون از مرزها و نهایتا تداوم مداخلات خارجی، از علل استمرار این وضعیت تاکنون بوده است. این مقاله در پی آن هست که به این پرسش اساسی پاسخ دهد که نقش بازیگران منطقه ای و بین المللی در استمرار وضعیت ناکامی جنبش مردم بحرین چیست؟. در پاسخ به این پرسش و در چارچوب نظریه رئالیسم و مبحث منافع ملی و با روش تحلیلی - توصیفی، ابعاد این مساله تبیین می گردد. سپس بازیگران موثر در این مساله شناسایی و اقدامات و علل اتخاذ این تصمیات آنان که موجب ادامه ی وضعیت کنونی شده است، تشریح می شود.

بحرین، رئالیسم، منافع ملی، تشیع.