محمد مطلبی - عضو هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان
سحر برنده - کارشناسی ارشد فرهنگ و زبانهای باستان دانشگاه شهید باهنر کرمان

گویش اردستانی، که یکی از گویش­‌های شاخه شمالی گروه زبان‌­ها و گویش­‌های ایرانی نو غربی است، در بخش مرکزی شهرستان اردستان از استان اصفهان رایج است. این گویش در کنار گویش زردشتیان یزد و کرمان، گویش کلیمیان یزد و کرمان و نیز گویش‌­های نایینی، انارکی و زفره­ای در گروه جنوب شرقی مجموعه گویش‌­های مرکزی ایران جای دارد. این مقاله به صرف فعل در این گویش می­­‌پردازد و در آن مقولات ماده، وندهای تصریفی فعل، شناسه­‌ها، شیوه ساخت زمان­‌ها و وجه­‌های مختلف مورد بررسی قرار می­‌گیرد. پیکره گویشی مورد نیاز، از طریق مصاحبه با گویشوران زن و مرد از گروه‌­های مختلف جنسی و تحصیلی گردآوری شده است. براساس یافته­‌های این پژوهش، مهم‌­­ترین ویژگی این گویش تمایز بین افعال لازم و متعدی در صرف ماضی و کاربرد ساخت ارگتیو ایرانی میانه در ماضی‌­های متعدی است. ساخت افعال مجهول با استفاده از ماده مجهول به­ندرت در گفتار برخی از گویشوران دیده می‌­شود.

گویش‌های مرکزی, گویش‌های اصفهان, گویش اردستانی, صرف فعل, ساخت ارگتیو