ارزیابی کارایی مدل SDSM در بررسی پیامدهای تغییر اقلیم برای پهنههای اقلیمی مختلف ایران
عنوان مقاله: ارزیابی کارایی مدل SDSM در بررسی پیامدهای تغییر اقلیم برای پهنههای اقلیمی مختلف ایران
شناسه ملی مقاله: JR_CCR-2-5_001
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_CCR-2-5_001
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
محسن حمیدیان پور - استادیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
غلامعباس فلاح قالهری - دانشیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا و علوم محیطی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.
محمدرضا علیمرادی - دانشجوی دکتری تغییرات آب و هوایی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.
خلاصه مقاله:
محسن حمیدیان پور - استادیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
غلامعباس فلاح قالهری - دانشیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا و علوم محیطی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.
محمدرضا علیمرادی - دانشجوی دکتری تغییرات آب و هوایی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.
تغییرپذیری اقلیم و تغییر آن یکی از مهمترین چالشهای پیشروی بشر در قرن بیست و یکم است. بهترین روش پیشنمای رفتار اقلیم استفاده از مدلهای گردش عمومی جو است. یکی از نقاط ضعف این مدلهای شبیهساز اقلیم زمین، عدم تطابق قدرت تفکیک مکانی آنها با مطالعات ریزمقیاس همچون ارزیابیهای پیامد-محور است. در بسیاری از موارد اطلاعات حاصله میبایست در خدمت سیاستمداران و همچنین برنامهریزان محلی و منطقهای قرار گیرد تا بدین وسیله قادر به برنامهریزی و اتخاذ استراتژیهای آینده باشند. بدین منظور روشهای ریزگردانی (Downscaling) پیشنهاد شده است. یکی از روشهای ریزگردانی که به کرات در پژوهشهای اقلیمی ایران استفاده شده است روش ریزگردانی آماری با استفاده از نرمافزار SDSM میباشد. با هدف ارزیابی کارایی این مدل در مناطق مختلف اقلیمی ایران یک ایستگاه نماینده با دورهی آماری 41 ساله انتخاب گردید. برای مقایسه نتایج مدل با دادههای مشاهده شده از معیارهای همچون میانگین خطاهای مطلق، میانگین مربعات خطا و مجذور میانگین مربعات خطا استفاده گردید. نتایج نشان می دهد برونداد مدل برای مناطق خشک و فراخشک (گرم و سرد) چندان نتایج مناسب نمیباشد و این نتایج از سمت مناطق مرطوب کشور (شمالغرب و شمالی) به سمت مناطق خشک و فراخشک (جنوب، جنوبشرق و جنوبغرب) از نتایج غیرمنطقی و نامناسبی برخوردار میباشد. بررسی این علت بیانگر تکرار و عدم روز بارشی در ایستگاهها میباشد. در واقع ایستگاههای مناطق مذکور با سرریز عدم بارش (Over flow) یا عدد صفر روبرو هستند. در ریزگردانی با مدل مذکور یکنواختی و میزان بارش دو فاکتور بسیار مهم میباشند. بهطوریکه توزیع یکنواخت بارش در افزایش کارایی مدل نسبت به میزان بارش بسیار شایان اهمیت است. بنابراین هرگونه برنامهریزی بلندمدت بر اساس پیشنماییهای مدل SDSM در مناطق خشک و نیمه خشک با خطا و عدم قطعیت بسیار بالایی همراه بوده و قابل اتکا و اصولی نخواهد بود
کلمات کلیدی: مدل SDSM, تغییر اقلیم, پهنه های اقلیمی, ایران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1148789/