فاطمه اسلام پناه - دانشجوی کارشناس ی علوم سیاسی دانشگاه مفید،

مهاجرت نخبگان در میان کشورهای توسعه یافته میتواند امری طبیعی و حتی سودمند تلقی شود اما این پدیده در کشورهای در حال توسعه که به طور روزافزون در حال صدور نخبگان خود هستند و در مقابل مقصدی چشمگیر برای نخبگان سایر کشورها محسوب نمیشوند، یک معضل مهم در مسیر توسعه است که میتواند آسیبهای فراوانی به همراه داشته باشد. ایران نیز از جمله کشورهایی است که به طور جدی با این پدیده روبه رو است و باید با ارائه راهکارهایی در پی رفع دافعه های موجود و فراهم کردن جاذبه هایی حداقل در جهت حفظ نخبگان داخلی خود باشد. باتوجه به نقش موثر تفکر سیستمی در حوزه های مختلف، تفکر سیستمی اساس مطالعه حاضر میباشد و در این مقاله با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی ابتدا به بیان وضعیت مهاجرت نخبگان در ایران و حمایت های انجام شده در این زمینه پرداخته می شود و سپس در پاسخ به این پرسش که چرا نخبگان علمی در ایران مهاجرت می کنند هریک از عوامل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و علمی تحقیقاتی بهطور جداگانه بررسی می گردد و درنهایت با در نظر گرفتن آثار ناشی از این پدیده و نتایج منفی که در روند توسعه برجای میگذارد، راهکارهایی در رابطه با هریک از عوامل فوق ارائه میگردد.

توسعه، مهاجرت، نخبگان، توسعه نیافتگی، تحلیل سیستمی