ابراهیم وطن خواه - کارشناس ارشد، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشگاه تهران، کرج
حامد ابراهیمیان - عضو هیات علمی دانشگاه تهران
طاها معارفی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران

کمبود منابع آب شیرین برای تولیدات کشاورزی از یک سو پایین بودن هزینه اجرا و تأمین انرژی سیستم­های آبیاری و تعمیر و نگهداری آسان از سوی دیگر باعث شده تا پژوهشگران مطالعات زیادی را در زمینه افزایش راندمان آبیاری سطحی انجام دهند. در این مطالعه تأثیر کم­آبیاری در انتهای جویچه بر شاخص­های مدیریتی آبیاری جویچه‌ای و تأثیر پروفیل رطوبتی تشکیل شده بر عملکرد ماده خشک تولیدی ذرت مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق، چهار تیمار آبیاری (100 درصد آبیاری، 75 درصد آبیاری، 50 درصد آبیاری و 25 درصد آبیاری در انتهای جویچه) واقع در شهرستان کرج، سال 1393 مورد بررسی قرار گرفت. کم­آبیاری باعث افزایش راندمان کاربرد آب آبیاری شد. عمده تلفات بدلیل شیب زیاد و کوتاه بودن طول جویچه­ها به صورت رواناب بود. اعمال کم­آبیاری باعث افزایش غیریکنواختی پروفیل رطوبتی و افزایش پراکندگی محصول در طول جویچه شد. بیشترین پراکندگی عملکرد بیوماس در طول جویچه برای تیمار 50 درصد آبیاری در انتهای جویچه بدست آمد (برابر 26 درصد). عملکرد محصول در ابتدای جویچه بیشتر از انتهای جویچه بود. عملکرد ذرت با راندمان ذخیره رابطه مستقیم داشت. تیمار 25 درصد کم­آبیاری در انتهای جویچه به عنوان بهترین تیمار از نظر صرفه­جویی مصرف آب و کاهش بسیار کم مقدار محصول شناخته شد

تنش خشکی, شاخصهای ارزیابی, ذرت علوفه ای, آبیاری سطحی