محمد هادی همایون - هیئت علمی دانشگاه امام صادق

در خصوص حکمت غیبت و ظهور، دیدگاه‌های متعددی وجود دارد که از آن میان، کلام گهربار امام صادق(ع) مبنی بر پوشیده ماندن این حکمت تا ظهور و همراستا‌بودن آن با غیبت‌های حجج الهی پیشین می‌تواند بسیار راه‌گشا باشد. همراه‌بودن این تعلیل با دیدگاه حضرت امام خامنه‌ای مبنی بر لزوم وقوع غیبت و انتظار حتی با فرض به ثمر نشستن غدیر، سبب تأمل بیشتر در موضوع و نگارش این مقاله شده است. در این مقاله با نگرش تحلیلی و تبیینی به دو مقوله غیبت و ظهور، نه به‌عنوان یک جریمه برای مؤمنان سست‌ایمان‌که به‌عنوان یک سنت الهی و یک چرخه دائمی بر محور ظهور و شناخت کامل از امام و جایگاه ولایی او اذعان شده است. این امر در تاریخ از ابتدای دعوت انبیای عظام و پیش از بعثت آغاز شده و تا ماجرای غدیر خم و سپس در عاشورا و سرانجام تا دوره غیبت امام عصرعج ادامه داشته است. همچنین با توجه به پیوستگی این حوادث تاریخی ذیل مفهوم قیامت کبرا، این چرخه پس از ظهور در دوران رجعت و تا قیامت نیز استمرار یافته، سازوکار اصلی سوق دادن انسان‌ها ذیل امام معصوم به سوی قیامت خواهد بود.

حکمت غیبت, ظهور, عاشورا, قیامت, بعثت, غدیر