محسن اشجاری - دانشگاه کاشان، گروه مهندسی شیمی
سید مسعود کندومال - دانشگاه کاشان، گروه مهندسی شیمی
نسترن ایرجی - دانشگاه صنعتی قوچان، گروه مهندسی شیمی

روسازی آسفالی به دلیل ضعف های ساختاری قیر همواره دارای مشکلاتی بوده است که بر این اساس اصلاح سازی قیر با هدف بهبود خصوصیات قیر خالص و نزدیک کردن رفتار فیزیکی و شیمیایی قیر خالص به قیر ایده آل و همچنین جلوگیری از بروز خرابی های روسازی انجام می شود. برای این منظور لازم است از مواد افزودنی که دارای قیمت مناسب و سازگار با محیط زیست هستند استفاده کرد. با توجه به رشد روزافزون نانو مواد و خصوصیات عالی این مواد استفاده از افزودنی های حوزه نانو به عنوان اصلاح کننده ساختار قیر در جهت بهبود خواص مخلوط های آسفالتی مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، به بررسی تأثیر نانو سیلیس بر روی عملکرد قیر و مخلوط آسفالتی پرداخته شده است. برای این منظور نانو سیلیس با درصدهای 3، 5 و 7 به قیر اضافه شده و سپس برای بررسی تاثیر این افزودنی بر روی عملکرد قیر از آزمون های تعیین درجه نفوذ، نقطه نرمی، ویسکوزیته و کشش پذیری بهره گرفته شد. طبق نتیجه بدست آمده مشاهده شده است که با افزایش درصد نانو سیلیس افزوده به قیر نقطه نرمی قیر کاهش و درجه نفوذ، ویسکوزیته و کشش پذیری قیر افزایش می یابد. براساس این نتایج استفاده از 7% وزنی نانوسیلیس می تواند بهترین عملمرد رئولوژیک را برای قیر به همراه داشته باشد. با انجام آزمایش های کشش غیرمستقیم، عمر خستگی، انرژی شکست و آزمون مارشال بر روی مخلوط های آسفالتی مشاهده شد که با افزایش درصد نانو سیلیس افزوده به مخلوط آسفالتی پارامتر کشش غیرمستقیم، عمر خستگی، انرژی شکست و شاخص مقاومت مارشال افزایش می یابد و همچنین شاخص نرمی مارشال کاهش پیدا می کند. براساس این نتایج استفاده از 7% وزنی نانو سیلیس می توان بهترین عملکرد را بر روی مخلوط آسفالتی بگذارد.

نانوسیلیس، روسازی آسفالتی، آزمایش های قیر و آسفالت، خرابی های روسازی، افزودنی های اصلاح کننده