نسترن جعفری - دانشجوی رشته ی مرمت بناهای تاریخی، دانشگاه پیام نور تهران شرق

مخاطرات طبیعی همواره بخشی از رفتار محیط پیرامون انسانها بوده، که به طور ناگهانی رخ میدهند و موجب خسارات و تلفات جانی و مالی میگردد. با توجه به بررسی های انجام شده از میان انواع شناخته شده حوادث غیرمترقبه، زلزله مخرب ترین و جدی ترین آنها می باشد که کشور ایران را تهدید میکند. علیرغم پیشرفت های بسیار در زمینه شناخت این پدیده، تاکنون روشی برای پیشبینی دقیق آن یافت نشده و این امر باعث میشود که انسانها همواره بکوشند تا در رویارویی با آن خود را تقویت نموده تا از حجم ضایعات و تلفات آن بکاهند. زلزله های مخرب سالهای 1369 گیلان (رودبار) و زنجان (طارم)، 1382 کرمان (بم) و نیز زلزله 21 مرداد سال 1391 آذربایجان شرقی (ورزقان)؛ از جمله مهیب ترین سوانح طبیعی دو دهه اخیر در کشور ایران میباشد. وقوع اینگونه سوانح، سبب تحمیل خسارات فراوان در مناطق آسیب دیده شهری و روستایی میشود. راهکارهای موجود در ساخت سکونتگاه های موقت آسیب دیدگان، متعاقب سوانح اخیر در کشور ایران، نشانــــدهنده آگاهی اندک مجریان و برنامه ریزان شهری از پیامدهای گوناگون سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی اینگونه سوانح است که وجود سکونتگاه برای آسیبدیدگان را پس از اتمام دوران بازسازی به معضلاتی اساسی در مناطق سانحه دیده تبدیل میکند. این در حالی است که اگر به جستجوی نوشته و یا سندی در ارتباط با پژوهش و ارزیابی اقدامات صورت گرفته برای برنامهریزی و طراحی اسکان موقت در کشور ایران بپردازیم، اندک مدرک و پژوهش علمی معتبر و قابل قبول را میتوان مشاهده نمود.آنچه که در روند طراحی این پژوهش حائز اهمیت است، بازشناسی و یافتن روشی نوین و در عین حال بومی از الگوهای مساکن عشایر ایران، در جهت رسیدن به راهکارهایی بهینه در برخورد با اینگونه سوانح طبیعی (زلزله) میباشد که میتواند گامی کوچک، اما در عین حال ارزشمند در راستای کنترل و به حداقل رساندن آسیب های غیرقابل پیشگیری بلایای طبیعی (زلزله) و تامین سرپناه های موقت مناسب برای افراد آسیبدیده ناشی از بحرانها باشد

مسکن موقت، زلزله، منطقه 22تهران، مسکن معلق، کشتی پرنده