سام رحمانی چگنی - کارشناسی ارشد فیزویولژی ورزشی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
محمد فتحی - دانشیار فیزویولژی ورزشی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
رحیم میرتصوری - دانشیار طب ورزشی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

سابقه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه تأثیر مصرف مکمل های کربوهیدرات و بتا آلانین و سدیم بیکربنات بر زمان تا رسیدن به واماندگی و سطوح لاکتات و Vo(2)max دوندگان مرد استقامتی است. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی 29 نفر با میانگین سنی (0.43±16.24) و BMI، (1.44±21.86) به صورت داوطلبانه مورد آزمون قرار گرفتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به چهار گروه مکمل بتا آلانین (n=7) و مکمل کربوهیدرات (n=7) و مکمل سدیم بیکربنات (n=7) و کنترل (n=8) تقسیم شدند. قبل از شروع آزمون از آنها تست بروس گرفته شد و سپس به ادامه آزمون بروس تشویق شدند تا به ناتوانی برسند بلافاصله ضربان قلب و زمان تا رسیدن به خستگی و Vo(2)max محاسبه شد و 5 تا 10 دقیقه بعد از آن میزان لاکتات خون اندازه گیری شد و بعد از پایان پیش آزمون مکمل داده شد و مجدداً تست بروس گرفته شد و همان مراحل پیش آزمون تکرار شد و داده ها از طریق آزمون ANOVA در p≤0.05 تجزیه و تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد که گروه های بتاالانین و سدیم بیکربنات و کربوهیدرات نسبت به گروه کنترل بر زمان تا رسیدن به خستگی تأثیر معنی داری نداشتند (p≥0.05) و بر لاکتات خون نیز تأثیر معنی داری مشاهده نشد (p≥0.05) و در حداکثر اکسیژن مصرفی نیز تأثیر معنی داری مشاهده نشد (p≥0.05). نتیجه گیری: از این یافته ها می توان به این نتیجه رسید که هیچکدام از گروه ها در کوتاه مدت نسبت به گروه کنترل بر هیچ یک از شاخص ها تأثیر معنی داری نداشتند. اما در بهبود عملکرد به صورت جزئی تأثیر گذار بوده اند.

بتا آلانین، زمان تا رسیدن به وامادگی، سدیم بیکربنات، سطح لاکتات، Vo(2)max