سیاوش خداپرست - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، گیلان، لاهیجان، ایران
پریسا هادی نیا - دانشکده سما لاهیجان

امروزه یکی از جنبه های مربی گری، انتخاب شیوه و سبک رهبری در تیم های ورزشی است. از نظر صاحب نظران، مربیان کارآمد کسانی هستند که با مسائل روان شناختی و جامعه شناختی بازیکنان و تیم آشنا بوده تا بتوانند علاوه بر مدیریت تیم، با انتخاب یک شیوه و سبک رهبری مطلوب، عملکرد بازیکنان و تیم را ارتقا دهند (چلادورای و ساله، 1999). از آنجا که توجه به ویژگی های روان شناختی بازیکنان از عوامل مهم تقویت رفتارهای ارادی و تأثیرگذار بر بازدهی ورزشکاران است و به عنوان یک مزیت رقابتی به شمار می آید (ملکی و همکاران، 1390). در این رابطه، به نظر می رسد کیفیت زندگی بازیکنان می تواند در سایه ی یک سبک رهبری مطلوب شکوفا گردد. منظور از سبک رهبری، یک الگوی رفتار است که رهبر با استفاده از آن پیروان خود را تحت تأثیر قرار می دهد (استاین و همکاران، 2012). در ورزش ژیمناستیک که یک رشته ی ورزشی پایه و انفرادی می باشد، استفاده از سبک های رهبری مناسب اهمیت بسزایی دارد.