غلامعلی خمر - University of Zabol
سمانه زینلی - University of Zabol
نبی جهانتیغ - دانشگاه زابل
اکبر کیانی

امروزه با توجه به افزایش روزافزون جمعیت شهری، میزان مصرف حامل‌های انرژی و در رأس آن برق شهری روزبه‌روز افزایش می‌یابد که این مسئله می‌تواند در درازمدت باعث ایجاد مشکلاتی در تأمین این نوع از زیرساخت‌های شهری نیز شود. ازاین‌رو، ایجاد تمهیدات لازم در زمینه‌ی تأمین بهینه‌ی برق شهری یکی از اولویت‌های اساسی برنامه‌ریزان شهری محسوب می‌شود. دراین‌بین، انرژی خورشیدی به دلیل ویژگی‌های عمده-ی آن ازجمله پاک بودن و مقرون‌به‌صرفگی در بلندمدت، یکی از گزینه‌های اصلی پیش روی مناطق عمده‌ای از ایران مانند سیستان است. منطقه‌ی سیستان از طرفی به دلیل وضعیت جغرافیایی خاص خود مانند ساعات آفتابی زیاد و دمای بالای هوا و از طرف دیگر به دلیل موقعیت مرزی خود جهت صادرات انرژی الکتریسیته به کشورهای هم‌جوار، شرایط مطلوبی برای سرمایه‌گذاری در این زمینه‌ دارد. هدف از این پژوهش، بررسی تطبیقی شش شهر عمده‌ی سیستان ازنظر میزان مطلوبیت استقرار پنل‌های خورشیدی و مقدار برق تولید شده است. بدین منظور از نرم‌افزار Metenorm7.2 برای جمع‌آوری داده‌های اقلیمی و از نرم‌افزار PVSYST 6.4.3 به منظور شبیه‌سازی میزان انرژی تولیدی نهایی از پنل‌های خورشیدی و برآورد درآمد حاصل از آن استفاده شد. یافته‌های نهایی تحقیق حاکی از آن است که در بین شهرهای موردبررسی، سیستان ازنظر استقرار پنل‌های خورشیدی در زمینه‌ی تولید الکتریسیته (با فرض استقرار نیروگاه‌های 1 کیلوواتی)، شهر محمدآباد با تولید انرژی سالانه 1644 کیلووات در سال در محیطی به وسعت 6.5 مترمربع، دارای وضعیت مناسب‌تری نسبت به بقیه شهرهاست که با فرض تورم ثابت 0.1 و نرخ خرید تضمینی هر کیلووات به مبلغ 9317 ریال از سوی وزارت نیرو درآمدی بالغ بر 15 میلیون تومان در سال برای هر واحد را در پی دارد که طبیعتاً می‌تواند مبلغ قابل‌توجهی برای خانوارهای شهری باشد.

Solar Energy, Sistan, Metenorm7.2, PVSYST4.6.3., انرژی خورشیدی, سیستان, Metenorm, PVSYST.