حمیده سادات امیرلطیفی - گروه زیست شناسی ، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
شادمان شکروی - گروه زیست شناسی ، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
آرین ساطعی - گروه زیست شناسی ، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
مازیار احمدی گلسفیدی - گروه شیمی ، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
مهرعلی محمود جانلو - گروه زیست شناسی ، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

در این تحقیق امکان تغییر در رشد، توده زنده و رنگیزه­های فتوسنتزی سیانوباکتری خاکزی Calothrix sp. FS 65، از طریق دو عامل پیش تیمار با غلظت‌های مختلف (17، 80 و 160 میلی‌مولار) کلرور سدیم و زمان (24 و 96 ساعت) بررسی شد. سیانوباکتری پس از تخلیص به مدت 24 ساعت و 96 ساعت در شوری 17، 80 و 160 میلی مولار کلرور سدیم قرار گرفت و سپس به محیط کشت عادی فاقد نمک اضافی منتقل گردید. سنجش‌ها شامل بقا و رشد، سنجش‌های رنگیزه‌ای در زیوه (فیکوسیانین، آلوفیکوسیانین، فیکواریترین، کلروفیل) و مقایسه تاثیر توام زمان و شوری بر نسبت‌های فتوسیستمی نمونه بود. نتایج نشان داد که پیش تیمارهای 24 ساعت، قادر به حذف کامل فاز تاخیری در رشد نمونه بودند. با توجه به نقش فاز تاخیری در خوگیری از طریق ایجاد ساختارهای لازم فعالیت نیتروژنازی و نیز پوشش‌های هوشمند برون سلولی، حذف فاز تاخیری می­تواند دستاورد قابل توجهی تلقی گردد. محتوای اجزای سازنده فیکوبیلی­زوم یعنی فیکوسیانین، فیکواریترین و آلوفیکوسیانین تحت تاثیر 96 ساعت در شوری 160 میلی مولار تا بیش از 60 درصد افزایش یافت. نسبت فتوسیستم یک به دو در شوری 17 میلی­مولار و زمان 24 ساعت به بیشینه خود رسید و در شوری 160 میلی‌مولار و 96 ساعت کاهش معنی­دار داشت. در زمان‌ها و تیمارهای بینابینی اختلاف وجود داشت ولی معنی‌دار نبود. روی هم رفته استفاده از پیش تیمارهای ساده شوری و زمان توانست کارایی انتقال انرژی در فتوسیستم‌ها و  تولید انرژی و ردکتان را  افزایش دهد که برای بیوتکنولوژی کشت‌های انبوه امتیاز بزرگی محسوب می‌شود.

اکوفیزیولوژی, پیش تیمار, سیانوباکتری, شوری, ‌ کالوتریکس