با توجه به اینکه در سال آبی جاری و برخلاف دوره ۳۰ ساله گذشته، مجموعه سرزمین ایران با افزایش تقریبا ۳۰۰ درصدی بارش ها روبه رو شده و با توجه به دست اندازی های اتفاق افتاده در طبیعت پیرامونی در دهههای گذشته، توانایی سرزمینی در برابر پیامدهای حاصله دچار نقصان شده و این امر موجب بروز نگرانی های موجه و موکد در میان سیاستگذاران، تصمیمسازان و مجریان بالادستی و میاندستی حاکمیت شده است. هرچند این نگرانی در جای خود میتواند مایه امیدواری برای دستیابی به راهبردها و راهکارهای
منطقی و بلندمدت شود، اما چنانچه به الگوی ارتباطی و منطق برهم کنش پدیده های مختلف طبیعی و انسان ساخت توجه نشود، در عمل حل مشکل به صورت یک بعدی در دستور کار قرار گرفته و همچون گذشته، امکان حل واقعی مشکل با فداسازی دیگر مشکلات فراهم نخواهد شد. بنابراین یکی از اقدامات اشتباه در رابطه با مدیریت شرایط بحران جابهجایی اعتبارات بودجه ای بدون برنامه جامع و مدون است. ازاین رو عدم تخصیص اعتبار به اقدامات مقابله با پدیده گردوغبار در سال ۱۳۹۸ را می توان زمینه ساز وقوع این پدیده در آینده نزدیک و با شدت و گستردگی بیشتر در اقصی نقاط کشور برشمرد. بر اساس آنچه مطرح شد، مشخص است که در برخورد با پدیده و بروز شرایط سیلابی، باید همزمان مشکلات و
چالشهای مرتبط با گسیل ریزگردها، ناپایداری خاک، فروچاله ها و موارد دیگر را در نظر گرفته و برای  هرگونه جابه جایی اعتبارات و برنامه ها با چنین رویکردی تصمیم گیری کرد.