مریم حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی قاین، قاین، ایران
حسین صاحبدل - گروه مشاوره واحد قاینات، دانشگاه آزاد اسلامی، قاینات، ایران

این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل نابرابر) بود که با هدف بررسی اثربخشی فعالیت های اجتماع محور بر امید به زندگی معلولین انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی معلولین جسمی حرکتی شهر نیشابور بود که تعداد 30 نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به طور کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه امید به زندگی میلر (1988) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله آزمایشی طی 8 جلسه یک ساعته بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. پس از پایان برنامه مداخه ای، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوورایانس چند متغیره (مانکوا) استفاده گردید. نتایج نشان داد که فعالیت های اجتماع محور به طور معناداری باعث افزایش امید به زندگی معلولین جسمی حرکتی شده است (p<0/05).

فعالیت های اجتماع محور، امید به زندگی، معلولین جسمی حرکتی