ابراهیم بیگی - دانشجوی ارشد
فرزاد گرامی - استاد دانشگاه

در دوران معاصر، شهروندان به ویژه ساکنین شهرهای بزرگ کشورهای در حال توسعه مانند کشورمان، ایران، در اثر کم توجهی به فاکتورهای اثرگذار بر سلامت آدمی، از قبیل کاهش شدید فعالیت فیزیکی افراد، از میان رفتن ارتبطات (با محیط و با جامعه)، سلامت روانی و جسمانیشان در مرز هشدار قرار گرفته است. حران سلامت و عدم ایمنی محیطی در ابعاد جسمی و روانی، فضاهای شهری و مسکونی معاصر را تهدید می کند. فقدات ایمنی شهروندان در مقابل تصادفات، عدم امنیت در فضاهای شهری و سکونتی، انزوا، افسردگی . گسس اجتماعی در محلات شهری و نیز وابستگی مفرط شهروندان اتومبیل و کم تحرکی در اقشار مختلف از بیماری های مزمن شهری و محیطی است. در چنین شرایطی اتخاذ رویکردیهای نوین برنامه ریزی و طراحی محیط برای ارتقای سلامت محیطی شهروندان ضروری است. طراحی فضاهای باز و محلات شهری متناسب با آسایش و سلامت شهروندان یکی از اهداف طراحی شهری پایدار به شمار می رود که در سال های اخیر به ویژه در کشورهای توسعه یافته گسترش زیادی داشته و ارایه راهنماها و معیارهای طراحی برای آسایش، سلامت و ایمنی شهروندان از نتایج چنین رویکردی بوده است. نوشتار حاضر به بررسی تاثیر طراحی تأسیسات شهری بر سلامت و ایمنی شهروندان و کاهش سوانح و حوادث شهری پرداخته است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد که به بررسی وضعیت موجود و هست ها می پردزاد.

طراحی شهری، سلامت و ایمنی شهروندان، حوادث شهری