محمدرضا اصغری - Urmia University
زهرا آذرشریف - Urmia University
حسین تاجیک - Urmia University
علیرضا فرخزاد - Urmia University

به‌تازگی پژوهشگران برای بهبود کیفیت و ایمنی تولیدهای باغبانی از ماده‌های دوست‌دار طبیعت مانند ماده‌های با منشأ زیست‌تخریب‌پذیر استفاده می‌نمایند. میوه‌های گیلاس رقم سیاه مشهد در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح به‌طورکامل تصادفی، با پوشش خوراکی تشکیل شده از صمغ باریجه (صفر، 1، 2 و 3% وزنی/حجمی)، اسانس زیره‌سبز (صفر، 100 و 200 میکرولیتر در لیتر) و کلرایدکلسیم (صفر و 1% وزنی/حجمی) تیمار شده و 30 روز در دمای 1±2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90% نگهداری و سپس 1 روز در دمای 20 درجه سلسیوس قرار داده و مورد ارزیابی کیفی قرار گرفتند. تمامی غلظت‌های عامل‌های آزمایش، فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و پراکسیداز را در 15 روز پس از نگهداری افزایش داده و تا پایان انبارمانی ویژگی‌های یادشده را حفظ نمودند. هم‌چنین این تیمارها سرعت کاهش آسکوربیک‌اسید، فعالیت آنزیم آسکوربات‌پراکسیداز و رتبه پذیرش کلی را کند نمودند. پوشش‌های 1 و 2% صمغ همراه با 1% کلرایدکلسیم یا200 میکرولیتر اسانس سبب افزایش موقتی میزان آنتی‌اکسیدان و فنول کل در 15 روز پس از نگهداری و حفظ ویژگی‌ها تا پایان مدت نگهداری گردیدند. صمغ باریجه با غلظت 1% همراه با 1% کلرایدکلسیم یا 200 میکرولیتر اسانس زیره‌سبز می‌تواند به‌عنوان جایگزین مناسبی برای ماده‌های شیمیایی در حفظ کیفیت و ماندگاری گیلاس معرفی شود.

Ascorbate peroxidase, Edible coating, Safe compounds, Phenol compounds, آسکوربات پراکسیداز, پوشش خوراکی, ترکیب‌های سالم, ترکیب‌های فنولی