حمزه سوری زهی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
ناصر ناستی زایی - عضو هیئت علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

مفهوم رهبری خدمتگزار مفهوم جدیدی نیست و شالوده های فلسفی رهبری خدمتگزار از هزاران سال پیش وجود داشته است. رهبری خدمتگزار راه چاره ای در برابر مدل قدرت و اختیارسن 6تی است که هنوز متداول ترین مدل رهبری در سازمانهای امروز ما هستند. رهبری خدمتگزار میتواند در تقابل با روشهای سنّتی استبدادی، تغییر مثبتی را در سازمانها به ظهور برساند. این نظریه رهبری، ریشه در تعالیم اخلاقی داشته و بر چگونگی برخورد، انگیزش و رهبری مردم اتکا دارد؛ این رهبران با استفاده از شیوه رهبری و نوع رفتار خود، استانداردهای خدمت دهی را تعیین میکنند. آنها برای خلق و حفظ یک سیستم خدمت دهی موثر و مناسب الزامی هستند. در واقع این رهبران نه تنها خود را مسول دستیابی به اهداف سازمانی و توسعه منابع انسانی میدانند بلکه خود در برابر ذینفعان سازمان نیز مسول حس میکنند. رهبری خدمتگزار یک رهیافت در مورد رهبری و خدمت است که در آن رهبر در مرحله اول خادم است و در مرحله دوم رهبر. این سبک از رهبری بر فلسفه خدمت رسانی استوار است و رهبران خدمتگزار، رهبرانی هستند که خدمت رسانی به پیروان، برآوردن نیازهای آنها و همچنین توسعه و پرورش کارکنان را در اولویت نخست کاری خود قرار میدهند. رهبران خدمتگزار، توانمندسازی، اعتماد متقابل، روحیه همکاری، استفاده اخلاقی از قدرت و ارزش خدمت رسانی به پیروان را به هر چیز دیگری در سازمان ترجیح میدهند. در این مطالعه محقق به شیوه مطالعات کتابخانهای به بررسی سبک رهبری خدمتگزار و مولفه های آن پرداخته است.

رهبری، خدمت رسانی، رهبری خدمتگزار.