علی پیرحیاتی - دانشآموخته دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمود بی جن خان - استاد گروه زبانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

طبیب‌زاده و برادران همتی (۱۳۹۴) براساس معیارهای مختلف، نقشِ اسمِ دوم در ساخت‌های اسم + کسرة اضافه + اسم را به دو نوعِ مضاف‌الیه اسمی و مضاف‌الیه وصفی تقسیم می‌کنند. آن­ها به‌درستی برخی ویژگی‌های مغفول‌ماندة گروه‌های اسمی زبان فارسی را تأکید می‌کنند، امّا به نظر می‌رسد در توصیف صحیح این ویژگی‌ها ناموفّق هستند. اوّل اینکه آن­ها معیارهای مناسبی برای تشخیص مضاف‌الیه وصفی و تمایزِ آن با ساخت‌های دیگر ارائه نمی‌دهند. دوم اینکه مواردی که به‌مثابة نمونه‌های مضاف‌الیه وصفی مدّ نظر دارند، با وجود شباهتِ کلّی‌شان، تفاوت‌های ماهوی با یکدیگر دارند و نمی‌توان آن­ها را در یک دسته قرار داد. سوم اینکه آن­ها در نهایت معیارهای قطعی یا جامع و مانع برای تشخیص مضاف‌الیه وصفی به­دست نمی‌دهند و آن را به عوامل بافتی و کلامی وامی‌گذارند.    

اسم مرکب, گروه اسمی, مضاف‌الیه اسمی, مضاف‌الیه وصفی, ساخت اضافه